Q&A με Kacen Callender, Moonflower

Της Tamara Ellis Smith

Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να καλωσορίσουμε τον Kacen Callender πίσω στο ιστολόγιο του WNDB για να συζητήσουμε το μυθιστόρημα της μέσης τάξης Νυχτολούλουδο, κυκλοφορεί 6 Σεπτεμβρίου 2022!

Η κατάθλιψη του Moon είναι συντριπτική. Η θεραπεία δεν βοηθάει και ο Μουν φοβάται ότι η μαμά τους τους μισεί επειδή είναι λυπημένοι. Η μόνη διαφυγή του Moon είναι να ταξιδεύει στα πνευματικά βασίλεια κάθε βράδυ, όπου ελπίζουν ότι δεν θα επιστρέψουν ποτέ ξανά στον κόσμο των ζωντανών.

Το βασίλειο των πνευμάτων είναι όπου έχουν τον έναν και μοναδικό φίλο τους, τον Wolf, και όπου είναι ενθουσιασμένοι να ζήσουν άπειρες περιπέτειες. Αλλά όταν το βασίλειο απειλείται, εναπόκειται στη Σελήνη να σώσει τον κόσμο των πνευμάτων.

Με τη βοήθεια ουράνιων όντων και κηδεμόνων, η Σελήνη μάχεται με τέρατα και σκιές, και μέσα από το ταξίδι τους, αρχίζουν να μαθαίνουν ότι μια μαγική περιπέτεια αγάπης και αποδοχής τους περιμένει και στον κόσμο των ζωντανών.

Είμαι πάντα περίεργος για τη δημιουργική διαδικασία ενός συγγραφέα και είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος που μαθαίνω για το ταξίδι σας με Νυχτολούλουδο. ντομιλάς για την εξέλιξη αυτής της απίστευτης ιστορίας;

Ευχαριστώ! Είχα ξεκινήσει να γράψω μια ιστορία για την επιβίωση από την κατάθλιψη και γνωρίζοντας ότι η πρόθεση αυτού του βιβλίου δεν θα μπορούσε να είναι να «θεραπεύσει» ή να «σώσει» κανέναν αναγνώστη, επειδή κάθε μεμονωμένο ταξίδι είναι τόσο βαθιά προσωπικό. Αποφάσισα να γράψω αυτή την ιστορία για τους νεότερους με όλα όσα θα ήθελα να τους πω, με την ελπίδα ότι η ιστορία και τα λόγια αγάπης μπορεί να έχουν απήχηση και σε άλλους μικρούς αναγνώστες.

Αυτή η πρόθεση ήρθε αρχικά, μαζί με την επιθυμία να γράψω για τον κόσμο των πνευμάτων – αλλά ένα πρόβλημα που αντιμετώπισα νωρίς ήταν να ήθελα ο κόσμος των πνευμάτων να αισθάνεται αυθεντικός για μένα: πολύ αβάσιμος και ονειρικός. Μου ήρθαν εικόνες όπως ο Λύκος και οι σπόροι στα λουλούδια και ήθελα να τα συνδυάσω όλα μαζί, ώστε η ιστορία να είναι ατμοσφαιρική. Τα σχόλια υποδεικνύουν ότι το βιβλίο έπρεπε να στηρίζεται σε μια παραδοσιακή πλοκή για χάρη των αναγνωστών και η τρέχουσα περιπέτεια του Μουν γεννήθηκε.

Πόσο ο κόσμος που δημιουργήσατε (συγκεκριμένα πνευματικά βασίλεια και φύλακες) προέρχεται από τη φαντασία σας;

Αρχικά ο κόσμος των πνευμάτων προήλθε από τη φαντασία μου, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας ότι η δημιουργικότητα προέρχεται από τις πνευματικές σφαίρες—και ήταν καθώς έγραφα το βιβλίο που άνθισε η δική μου σύνδεση με το πνεύμα και από πολλές απόψεις άνοιξε χάρη στη συγγραφή του βιβλίου.

Η δομή του Νυχτολούλουδο κόβει την ανάσα – κυριολεκτικά. Καθώς η Σελήνη κινείται πέρα ​​δώθε μεταξύ του κόσμου μας και του κόσμου των πνευμάτων, καθώς επιστρέφουν στον Φύλακα/Τέρας, τη Σκιά, τον Λύκο και τη μητέρα τους, και καθώς η σχέση τους με όλους αυτούς αλλάζει, ΕΝΙΩΣΑ την κατάθλιψη του Moon. Πώς δημιουργήσατε αυτή τη δομή;

Αυτή η δομή αναπαράγει τη δική μου εσωτερική διαδικασία θεραπείας: συνειδητοποιώντας ότι, μέσω της κατάθλιψης, είμαι και πάντα με αγαπούσαν άνευ όρων απλώς και μόνο επειδή υπάρχω. ότι οι άνθρωποι που μπορεί να θεωρώ κακούς και επιβλαβείς όπως ο Φύλακας έχουν υποστεί τις δικές τους πληγές, όπως και εγώ. ότι ακόμη και οι άνθρωποι που είναι κοντά μου, όπως η μητέρα του Moon, έχουν κληρονομήσει τόσο πολύ πόνο που τους κάνει να βλάπτουν ακούσια αυτούς που αγαπούν—και ότι ο τρόπος για να θεραπεύσω είναι να σταματήσω να τρέχω από όλα όσα έχω μάθει να μισώ τον εαυτό μου και αντιμετωπίζω και τη δική μου σκιά με αγάπη άνευ όρων.

Τι πιστεύετε για την ιδέα ότι πως λέμε ιστορίες είναι τόσο σημαντικό όσο τι λέμε; Ένας άλλος τρόπος για να το ρωτήσετε αυτό, ίσως, είναι να ρωτήσετε: πόσο σκεφτήκατε τη φόρμα σε αντίθεση με το περιεχόμενο όπως γράφατε Νυχτολούλουδο?

Αυτή η απάντηση αλλάζει με κάθε βιβλίο που γράφω, αλλά με Νυχτολούλουδο το περιεχόμενο ήταν πιο σημαντικό λόγω της πρόθεσής του να μοιραστεί θεραπευτικές λέξεις στον προηγούμενο εαυτό μου, με την ελπίδα ότι μπορεί να έχει απήχηση για τους άλλους. Μερικές φορές η ενέργεια των λέξεων, της ιστορίας και των χαρακτήρων αφήνει ένα αποτέλεσμα μεγαλύτερης διάρκειας από τη μορφή.

Γιατί επιλέξατε να ονομάσετε τα κεφάλαιά σας μετά από φυτά, λουλούδια και δέντρα; Πώς αποφασίσατε ποιος τίτλος συνδέεται με κάθε κεφάλαιο;

Κάθε φυτό είτε έχει θεραπευτικές ιδιότητες που αντικατοπτρίζονται στο κεφάλαιο είτε είναι διασκεδαστικά πασχαλινά αυγά που συνδέονται με την περιπέτεια του Moon.

Η Σελήνη κινείται από το να θέλει να πάψει να υπάρχει στον κόσμο μας, να θέλει να αφήσει τον φόβο του να είναι διαφορετικός, να νιώθει ότι μπορεί να άξιζε αγάπη ανεξάρτητα από το ποιος είναι, στο να νιώθει τελικά αληθινή αγάπη για τον ακριβή εαυτό τους. Γιατί τονίσατε εκείνα τα μέρη της εξέλιξής τους;

Αυτά είναι τα κυριότερα σημεία που με έχουν βοηθήσει περισσότερο στη δική μου θεραπεία. Αυτά τα μαθήματα ήταν κυκλικά και επανέρχονται ξανά και ξανά για να με βοηθήσουν να μάθω σε ένα ακόμη βαθύτερο επίπεδο από πριν να αφήσω τον φόβο, να ξέρω ότι αξίζω αγάπη άνευ όρων, να νιώσω την ίδια αγάπη για τον εαυτό μου.

Η κατάθλιψη είναι ένα από εκείνα τα θέματα που μερικές φορές θεωρείται ταμπού, ειδικά για τα μικρότερα παιδιά. «Μην το μιλάς, είναι πολύ έντονο» ή «Τι γίνεται αν κάνεις κάποιον να πέσει σε κατάθλιψη μιλώντας γι‘ αυτό;» Νυχτολούλουδο είναι αξιοσημείωτη στην κατά μέτωπο προσέγγισή της στην κατάθλιψη (δεν την κάνεις μικρότερη από ό,τι είναι και δεν μιλάς γύρω της) ενώ είναι επίσης τόσο παιδική στη βιωμένη εμπειρία του Moon από αυτήν. Μπορείτε να μιλήσετε για τους λόγους πίσω από αυτές τις επιλογές;

Είτε συζητηθεί και γραφτεί είτε όχι, η κατάθλιψη θα εξακολουθεί να υπάρχει. Οι νέοι εξακολουθούν να έχουν κατάθλιψη και σκέψεις αυτοκτονίας και να πεθάνουν από αυτοκτονία. Το να κοιτάξουμε μακριά από αυτό το γεγονός και να προσπαθήσουμε να το κρύψουμε αφορά περισσότερο τους εαυτούς μας ως ενήλικες—τη δική μας άνεση και δεν θέλουμε να νιώθουμε άβολα με τον πόνο κάποιου άλλου ατόμου. Ήθελα να προσέχω να μην πυροδοτήσω τους νεαρούς αναγνώστες και να έχω συνεχή επιμονή από όντα όπως ο Λύκος ότι ο πόνος της Σελήνης είναι πραγματικός και έγκυρος—δεν πρέπει να απορριφθεί—και ότι τους περιμένει τόση αγάπη και χαρά στον κόσμο του ζωή.

Γιατί συμπεριλάβατε την ιστορία του Moon για το Blue and the Magician;

Ο Moon λαμβάνει ιδέες και ιστορίες από το πνευματικό βασίλειο και συνειδητοποιεί ότι η ιστορία του Keeper ήταν αυτή που ο Moon έγραφε στο ημερολόγιό τους όλη την περίοδο. Ο Moon συνειδητοποιεί ότι ο Φύλακας εξακολουθεί να είναι ο αθώος Μπλε που χρειάζεται επίσης θεραπεία και αγάπη. Ήταν σημαντικό για μένα στη δική μου θεραπεία να συνειδητοποιήσω ότι οι άνθρωποι που με έχουν βλάψει, τους οποίους σκέφτηκα ως «τέρατα», έχουν επίσης ένα εσωτερικό παιδί σαν την Μπλου που δεν έχουν λάβει αυτό που χρειάζονταν για να θεραπεύσουν. Ενώ η λογοδοσία παραμένει σημαντική, το να έχω συμπόνια για τους ανθρώπους που έχω σκεφτεί ως τέρατα στη ζωή μου με απελευθέρωσε.

Σε άλλη συνέντευξη εδώ στο WNDBείπες, „Πιστεύω ακράδαντα ότι, εάν η τέχνη μελετηθεί και τιμηθεί και ένα άτομο γράφει από την καρδιά του, με συγκεκριμένο σκοπό να βοηθήσει τους άλλους να αισθανθούν ότι βλέπουν ή να μάθουν ενσυναίσθηση, τίποτα δεν θα εμποδίσει αυτό το βιβλίο να κάνει τον δρόμο του στον κόσμο». Αυτό έχει βαθιά απήχηση για μένα και αναρωτιέμαι αν μπορείτε να μιλήσετε περισσότερο για τη σχέση ανάμεσα στο να γράφετε από την καρδιά σας και στο να βοηθάτε τους άλλους να αισθάνονται ότι τους βλέπουν ή να μάθουν ενσυναίσθηση. Πώς τέμνονται αυτά;

Χαίρομαι! Το να γράφω από καρδιάς για μένα σημαίνει να γράφω από την προοπτική ότι όλοι αξίζουμε αγάπη άνευ όρων και την κατανόηση ότι όλοι είμαστε αντανακλάσεις ο ένας του άλλου. Το να γράφεις με τη συνειδητοποίηση ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι τέρας -ότι όλοι έχουμε μέσα μας αθώα, πληγωμένα παιδιά- και ότι, ακόμη και με την ανάγκη για υπευθυνότητα, είμαστε όλοι άξιοι αγάπης είναι ενσυναίσθηση. Για μένα, οτιδήποτε συνδέει τους ανθρώπους ο ένας με τον άλλον με αγάπη και ενσυναίσθηση αγγίζει κάτι που αντηχεί βαθιά μέσα στον καθένα μας, και αυτές οι ιστορίες τείνουν να ανεβαίνουν.

Υπάρχουν άλλα βιβλία που προτείνετε για την εξερεύνηση της κατάθλιψης;

Ναί-Κάποιο Είδος Ευτυχίας από την Claire LeGrande ήταν ένας άλλος MG που εξερευνούσε την κατάθλιψη που συνάντησα ενώ έγραφα Νυχτολούλουδο.

Ευχαριστώ!

******

******

Tamara Ellis Smith είναι μια συγγραφέας παιδικών βιβλίων που ζει στο Βερμόντ με την πολύ μεγάλη οικογένειά της—αποτελούμενη από ανθρώπους, σκύλους, γάτες, κοτόπουλα και ένα ποντίκι. Το μυθιστόρημά της στη μέση τάξη, Another Kind of Hurricane, ήταν το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς στην Bank Street και φιναλίστ στο Βραβείο Βιβλίου του Βερμόντ. Η Kirkus πρότεινε ευγενικά ότι το εικονογραφημένο βιβλίο της Εδώ και Εκεί «χρειάζεται παντού». Το δεύτερο εικονογραφημένο βιβλίο της Grief is an Elephant προέρχεται από το Chronicle Books το 2023. Όταν η Tam δεν γράφει, μπορεί να τη βρούμε να τρέχει σε ένα μονοπάτι στο ποτάμι με τα σκυλιά της. Επισκεφτείτε την online στο tamaraellissmith.com ή στο Instagram στο @tamaraellissmith.

Σχετίζεται με