Μια στήλη με εννέα γραμμένα ονόματα είναι κολλημένη σε έναν χλωμό τοίχο στο γραφείο των Υπηρεσιών Εμπλουτισμού Νέων στο East Liberty.
Αυτοί είναι οι έφηβοι που η οργάνωση έχει χάσει από την ένοπλη βία τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των μελών της και των φίλων και συγγενών τους.
Ο τοίχος σχεδιάστηκε από τον Matthew Steffy-Ross, έναν 17χρονο που εντάχθηκε στο Youth Enrichment Services [YES] το 2015 και, με τα χρόνια, έγινε μέντορας στους συνομηλίκους του. Μόλις είχε τελειώσει τον τοίχο όταν πυροβολήθηκε θανάσιμα τον Απρίλιο κατά τη διάρκεια ενός πάρτι σε Airbnbόπου ένας άλλος έφηβος σκοτώθηκε και τουλάχιστον άλλοι οκτώ τραυματίστηκαν.
«Δεν θέλω να πάω σε μια άλλη κηδεία των παιδιών μου», είπε ο εκτελεστικός διευθυντής της YES, Ντένις Τζόουνς. «Δεν το κάνω. Απλώς δεν το κάνω. Δεν μπορώ.”
Οι μαθητές του YES έχουν πλήρη επίγνωση των αποδόσεων της ένοπλης βίας στην κομητεία Allegheny — θρηνούν για τις απώλειες της οικογένειας, των φίλων, των συμμαθητών και των γειτόνων που βρέθηκαν στο στόχαστρο των πυροβολισμών. Αυτόν τον μήνα, ο οργανισμός κυκλοφόρησε την έκθεση «Μείωση της βίας με όπλα στην κοινότητά μας: Φωνές και οράματα εφήβων», η οποία περιλαμβάνει τις ιδέες των εφήβων για τη μείωση των πυροβολισμών σε ολόκληρη την κομητεία. Η έκθεση αποτελεί το επιστέγασμα της μακροχρόνιας προσπάθειας της οργάνωσης να εκπαιδεύσει τους εφήβους να θεραπεύσουν το τραύμα της ένοπλης βίας και να γίνουν ακτιβιστές που προωθούν λύσεις στην κρίση.
«Τίποτα δεν θα γίνει αν δεν αναλάβετε δράση», είπε ο Takara Pack, ένα 15χρονο μέλος του YES. «Δεν μπορείς απλά να κάθεσαι και να τα βλέπεις όλα να συμβαίνουν. Πρέπει πραγματικά να ανεβάσεις και να κάνεις κάτι».
Από τον Ιανουάριο έως τον Νοέμβριο, υπήρξαν 23 θύματα ανθρωποκτονιών ηλικίας 18 ετών και κάτω στην κομητεία Allegheny, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 19% των συνολικών θυμάτων.
Οι αξιωματούχοι της πόλης πιστεύουν ότι οι πυροβολισμοί συχνά καταλύονται από εντάσεις ανάμεσα σε κλίκες εφήβων και νεαρών ενηλίκων, των οποίων οι μάχες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλιμακώνονται σε πυροβολισμούς.
Σε μια συνέντευξη Τύπου στις 2 Δεκεμβρίου, ο δήμαρχος Ed Gainey είπε ότι οι νέοι σε όλη την πόλη κληρονομούν την «κουλτούρα της βίας» που δημιουργήθηκε από τις προηγούμενες γενιές, η οποία – σε συνδυασμό με τη διαθεσιμότητα πυροβόλων όπλων – διαιωνίζει τον κύκλο της ένοπλης βίας. «Αν ένα παιδί μπορεί να πάρει ένα όπλο όπως μπορεί να πάρει πατατάκια, τότε καταλαβαίνουμε ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα».
Παίρνοντας το μανδύα
Η Tya Carter, 16 ετών, έχει βαρεθεί να βλέπει πρωτοσέλιδα σχετικά με ανθρώπους που χάνουν μέλη της οικογένειάς τους από ένοπλη βία. «Σε αυτό το σημείο για μένα, το έχω ξεπεράσει».
Αυτοί οι τίτλοι είναι μια υπενθύμιση του τι θα μπορούσε να είχε χάσει. Ένας από τους μικρότερους αδερφούς της έχει πυροβοληθεί δύο φορές και είναι «έκπληκτη που είναι ζωντανός» σήμερα.
Αυτή και οι έφηβοί της στο YES πιστεύουν ότι η συνηγορία τους δεν είναι ευκαιρία, αλλά αναγκαιότητα. Για να μπορέσει η κομητεία να κινήσει τη βελόνα προς τη μείωση της βίας με όπλα, πρέπει να ακουστούν οι φωνές των νέων.
«Είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε γιατί κανείς άλλος δεν το κάνει», πρόσθεσε ο Πακ.
Τον Νοέμβριο, σχεδόν 40 από τους έφηβους της ομάδας συγκεντρώθηκαν για ένα τριήμερο καταφύγιο στο Seven Springs, όπου συνεργάστηκαν για να εντοπίσουν τις βαθύτερες αιτίες της νεανικής βίας με όπλα, όπως η φτώχεια, τα ανεπίλυτα τραύματα, οι πολιτιστικές επιρροές, οι συγκρούσεις στη γειτονιά, οι περιορισμένες κοινωνικές ευκαιρίες. περιορισμένη εκπαίδευση στη διαμεσολάβηση συγκρούσεων και εμπόδια στη βιώσιμη απασχόληση.
Στη συνέχεια πρότειναν ιδέες που μπορούν να υλοποιηθούν για την πρόληψη των κυβερνητικών υπηρεσιών, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των επιχειρήσεων και των μη κερδοσκοπικών οργανισμών. Η οργάνωση συνέθεσε τις συστάσεις των εφήβων στην έκθεση, όπως:
- Δημιουργία προγραμμάτων για εφήβους για την ανάπτυξη δεξιοτήτων καθοδήγησης, διαμεσολάβησης συγκρούσεων, ακρόασης και ενσυναίσθησης
- Αύξηση της συνεργασίας των εφήβων με τα αστυνομικά τμήματα, μαζί με την έναρξη ενός προγράμματος επαναγοράς όπλων που απευθύνεται ειδικά σε εφήβους
- Δημιουργία ευκαιριών για ιδιοκτήτες τοπικών επιχειρήσεων να δικτυωθούν με τις κοινότητές τους και να βοηθήσουν τους εφήβους να ενισχύσουν τις απασχολήσιμες δεξιότητές τους
Οι έφηβοι ήθελαν ιδιαίτερα να δημιουργήσουν περισσότερους ασφαλείς χώρους στις κοινότητές τους όπου θα μπορούν να συμμετέχουν σε δραστηριότητες μετά το σχολείο. Θεωρούν ότι ελάχιστοι από αυτούς τους χώρους υπάρχουν σήμερα, επειδή πολλά κέντρα αναψυχής έχουν περιορίσει τη λειτουργία τους λόγω της πανδημίας COVID-19 και του χαμηλού προσωπικού.
Οι έφηβοι θέλουν επίσης να δουν περισσότερα προγράμματα που βοηθούν αυτούς και τις οικογένειές τους να θεραπεύσουν το τραύμα της ένοπλης βίας, συμπεριλαμβανομένων προγραμμάτων συμβουλευτικής θλίψης. Ο Κάρτερ θέλει ιδιαίτερα να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα για να βοηθήσει τους εφήβους να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη. «Είναι βασικά ένα ασφαλές μέρος ή περιοχή όπου οι άνθρωποι μπορούν να έρθουν και να κάνουν τα πράγματά τους για να τους βοηθήσουν να νιώσουν ξανά υγιείς».
Ο Τζόουνς είπε ότι τα ευρήματα της έκθεσης «δεν είναι αφύσικα».
«Αυτά τα παιδιά θέλουν να γίνουν παιδιά», συνέχισε. «Θέλουν να έχουν αρκετό φαγητό. Θέλουν να έχουν την ικανότητα να περπατούν στη γειτονιά χωρίς να πυροβολούνται και θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν θεραπεία για το τραύμα και τον πόνο που κουβαλούν μαζί τους».
Είπε ότι ελπίζει ότι η έκθεση θα παράσχει στους εμπλεκόμενους φορείς πρόληψης της ένοπλης βίας τα απαραίτητα δομικά στοιχεία για να δώσουν προτεραιότητα στις προοπτικές των νέων καθώς επιδιώκουν λύσεις για την κρίση. «Θέλουμε οι άνθρωποι να το κοιτάξουν και να δουν τομείς που μπορούν να το πάρουν και να δουλέψουν με αυτό», πρόσθεσε. «Κανείς δεν μπορεί να πει, «Δεν ξέρουμε τι θέλουν τα παιδιά».
Ο Τζόουνς άρχισε να πιέζει για τη δημιουργία της έκθεσης τον Ιούλιο, αφού η YES φιλοξένησε τη Σύνοδο Κορυφής για την Πρόληψη της Βίας στους Εφήβους, η οποία συγκέντρωσε τους εφήβους με ερευνητές, αξιωματούχους επιβολής του νόμου και ηγέτες της κοινότητας. Τους επόμενους μήνες, ο οργανισμός θα αρχίσει να αναζητά εταίρους σε τοπικό, κρατικό και εθνικό επίπεδο για να αρχίσει να εφαρμόζει τις προτάσεις της έκθεσης.
Η συνεργασία, είπε, θα μπορούσε να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τη μεγαλύτερη πρόκληση της εφαρμογής των πρωτοβουλιών πρόληψης: την εξασφάλιση χρηματοδότησης.
«Αυτή είναι η ουσία του θέματος: Είμαστε διατεθειμένοι ως πόλη, ως κοινότητα, ως περιοχή, ως κράτος, να επενδύσουμε το επίπεδο και το μέγεθος των πόρων που πρόκειται να διατεθούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος;» είπε ο Τζόουνς.
„Κάποιος πιστεύει σε εσένα“
Η έκθεση YES αποτελεί το επιστέγασμα της αποστολής του οργανισμού να ενισχύσει την υπεράσπιση των εφήβων σε αυτό που ο οργανισμός έχει ονομάσει «Έτος Ειρήνης και Μη Βίας στις Γειτονιές μας».
Από την ίδρυσή της το 1994, η YES έχει συνεργαστεί με εφήβους που έχουν επηρεαστεί από την ένοπλη βία. Ο Τζόουνς αναγνώρισε την ανάγκη να μετατραπεί η υπεράσπιση της πρόληψης της βίας στο εμβληματικό έργο τους, αφού ένας φίλος ενός από τα μέλη της οργάνωσης πυροβολήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2021. Λίγο μετά την ανακοίνωση της απόφασης, δύο άλλοι έφηβοι — φίλοι των μελών της YES — πυροβολήθηκαν, κάτι που ο Τζόουνς είπε μόνο επικύρωσαν την απόφασή τους.
«Έχουμε 100% κορεσμό από ένοπλη βία στα παιδιά μας, υπάρχει αυτό το συνεχές τραύμα», είπε ο Τζόουνς.
Ο Τζόουνς ήθελε η προσέγγισή τους στην πρόληψη της ένοπλης βίας να είναι προληπτική, παρέχοντας στους εφήβους ευκαιρίες να ασχοληθούν με θετικά πρότυπα και δραστηριότητες. Καθ‘ όλη τη διάρκεια του έτους, ο οργανισμός δημιούργησε εκπαιδευτικές ευκαιρίες για τους εφήβους να ερευνήσουν λύσεις για την ένοπλη βία και συνέδεσε τους εφήβους με μέντορες που τους βοήθησαν να αναπτύξουν τα εργαλεία για να φροντίσουν το μυαλό, το σώμα και τη συναισθηματική τους ευεξία.
Έχουν επίσης συνδέσει τους εφήβους με θέσεις εργασίας που τους βοήθησαν να αποκτήσουν τεχνικές και ηγετικές δεξιότητες. Αυτή η ευκαιρία είναι που έφερε τη 15χρονη Sarah Nervais στον οργανισμό και έμεινε λόγω των φίλων που έχει κάνει. «Μπήκα στο γραφείο και όλοι εδώ ήταν τόσο στοργικοί», είπε ο Nervais. «Είναι σαν μια δεύτερη οικογένεια».
Στο καταφύγιό τους τον Νοέμβριο, οι έφηβοι παρακολούθησαν συζητήσεις και εργαστήρια για θεραπευτικούς κύκλους σχετικά με τη μουσικοθεραπεία, τον διαλογισμό και την καθοδήγηση από συνομηλίκους. Από τότε, η Pack έχει αρχίσει να ενσωματώνει ασκήσεις αναπνοής στην καθημερινότητά της και προσπαθεί να διαλογίζεται καθημερινά.
«Παλεύω τόσο με την κατάθλιψη όσο και με το PTSD, έχω επίσης πολύ άσχημο άγχος», είπε ο Πακ, του οποίου ο αδελφός τραυματίστηκε σοβαρά από πυροβολισμούς και ο θείος του πυροβολήθηκε θανάσιμα. «Όταν μου είπαν για τους κύκλους της αναπνοής και τον διαλογισμό, με βοηθάει πραγματικά να χαλαρώσω και να ξαναβρώ τον εαυτό μου».
Ο Τζόουνς είπε ότι ελπίζει να διδάσκει στους εφήβους την πιο κρίσιμη δεξιότητα για την προστασία τους από την ένοπλη βία: την ανθεκτικότητα. Ένας συνδυασμός πληροφοριών, προετοιμασίας και κοινότητας «τους επιτρέπει να προσεγγίσουν τους συνομηλίκους τους, τους επιτρέπει να αισθάνονται ότι έχουν κάποια δύναμη».
Η εμπιστοσύνη που έχει το YES σε κάθε μέλος είναι αυτή που τους δίνει την αυτοπεποίθηση να επιδιώξουν τον στόχο τους να μειώσουν την ένοπλη βία ενώ εργάζονται με το YES και στην καθημερινή τους ζωή.
«Ένιωσα καλά που ήξερα ότι κάποιος πιστεύει σε εσένα», είπε ο Will Sheffield, ένα 16χρονο μέλος. «Και μπορούν και σε άλλα μέρη, αν το επιτρέψετε».
Καθώς ο οργανισμός προσβλέπει στο 2023, ο Τζόουνς ελπίζει ότι η εκπαίδευση που παρείχαν στους εφήβους για να γίνουν ενημερωμένοι, υπεύθυνοι και συμπονετικοί ηγέτες θα ενισχύσει τον ακτιβισμό τους και θα τους ενδυναμώσει να πραγματοποιήσουν τις ιδέες τους για λύσεις.
«Θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό».
Η Amelia Winger είναι η δημοσιογράφος υγείας του PublicSource με έμφαση στην ψυχική υγεία. Μπορείτε να την προσεγγίσετε στο [email protected] ή στο Twitter @ameliawinger.
Αυτή η ιστορία ελέγχθηκε από τα γεγονότα Σοφία Λέβιν.
