Από την Dr Claire Melamed, Γραμματέα της Ανεξάρτητης Συμβουλευτικής Ομάδας Εμπειρογνωμόνων
Έχει περάσει μόλις μια εβδομάδα από τότε που κυκλοφόρησε το „A World that Counts“. Η ίδια η μέρα πέρασε αστραπιαία – από τις (πολύ) πρωινές κλήσεις στο Skype, μέσω συνέντευξης Τύπου στην ενημέρωση του Εκπροσώπου Τύπου του ΟΗΕ, μέχρι τις 11ου ώρα άφιξης των έντυπων εκθέσεων και τη στιγμή της πραγματικής παράδοσης της έκθεσης στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Η ημέρα ολοκληρώθηκε με μια γεμάτη ενημέρωση με τα κράτη μέλη του ΟΗΕ και μια δεξίωση στη Νέα Υόρκη που παρουσίαζε την παγκόσμια επανάσταση των δεδομένων σε δράση.
Αυτό ήταν λοιπόν. Και τώρα τι? Όπως λέμε εμείς οι ίδιοι, «οι επαναστάσεις δεν ξεκινούν με αναφορές», και το ίδιο ισχύει για τις συνεντεύξεις τύπου και τα κόμματα. Αυτό που έχει σημασία είναι τι θα συμβεί τις επόμενες εβδομάδες και μήνες καθώς οι ιδέες και οι προτάσεις της έκθεσης αρχίζουν να εισχωρούν στη σκέψη και τις ενέργειες εκείνων που έχουν τη δύναμη να δημιουργήσουν αλλαγές. Πώς πάει μέχρι τώρα;
Μια εβδομάδα μετά
Λοιπόν, καταρχάς είχαμε μεγάλο ενδιαφέρον για την έκθεση, με πάνω από 5.000 άτομα να την κατεβάζουν ή να την διαβάζουν στο Διαδίκτυο μέχρι στιγμής και μεγαλύτερη ζήτηση από αυτή που μπορούμε να ανταποκριθούμε για φυσικά αντίγραφα από αποστολές του ΟΗΕ και μέλη της IEAG που φιλοξενούν τις δικές τους εκδηλώσεις επανάστασης δεδομένων.
Έχουν γραφτεί τουλάχιστον 25 αναρτήσεις ιστολογίου και άρθρα σχετικά με την αναφορά τις τελευταίες ημέρες. Αναμένω ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα, αλλά μια εβδομάδα μετά φαίνεται χρήσιμη στιγμή για να συνοψίσουμε τις μέχρι τώρα απαντήσεις στο A World That Counts.
Είχαμε μεγάλη πολιτική υποστήριξη για την έκθεση, με θερμά λόγια για την έκθεση από τον Νοτιοαφρικανό πρεσβευτή στα Ηνωμένα Έθνη, υποστηρίζοντας σθεναρά ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα για, όπως το έθεσε, «να τερματιστεί το σκάνδαλο της αορατότητας». Η αποστολή της Τανζανίας ήταν επίσης υποστηρικτική, αποκαλώντας την έκθεση «επίκαιρη και επιτακτική» και λέγοντας ότι «η συνάφειά της δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί». Οι αποστολές του Περού, της Βραζιλίας και του Μεξικού χαιρέτησαν επίσης την έκθεση, συμφώνησαν ότι ήταν πολύ χρήσιμη και η μεξικανική αποστολή ήθελε να ξεκινήσουμε κατευθείαν με την ιδέα της δημιουργίας εργαστηρίων δεδομένων SDG για να αρχίσουμε να επεξεργαζόμαστε πώς να μετράμε και να παρακολουθούμε νέους στόχους. Πολλοί άλλοι μας είπαν ιδιωτικά πόσο τους αρέσει η έκθεση και υποστηρίζουν τις συστάσεις.
Το κεντρικό μήνυμα του «Ένας κόσμος που μετράει», σχετικά με τις τεράστιες ανισότητες στη διαθεσιμότητα και τη χρήση δεδομένων μεταξύ χωρών, ανθρώπων και δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, εκπροσωπήθηκαν καλά στην κάλυψη του Τύπου: Financial Times και το Οικονομολόγοςκαι στο Ταχυμεταφορέας του Θερμοκηπίου.
Κυρίως η κοινωνία των πολιτών υποστήριξε – αν και αναπόφευκτα πολλοί άνθρωποι ήθελαν να προχωρήσουμε παραπέρα. Όλοι το χαιρετίζουμε αυτό – είναι σημαντικό οι άνθρωποι να συνεχίσουν να ανεβάζουν το επίπεδο της φιλοδοξίας. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα και αυτό είναι μόνο η αρχή.
Το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής στράφηκε στο σύντομη περίοδος διαβούλευσης – Η εξήγησή μας (και η συγγνώμη!) για αυτό είναι εδώ. Υπάρχει επίσης μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που αναπτύσσεται για δύο θέματα – το πρώτο είναι ο σχετικός ρόλος των ατόμων και των οργανισμών στη χρήση δεδομένων για λογοδοσία. Μερικοί επέκρινε την εστίαση της έκθεσης στα δεδομένα για τους ανθρώπους γενικά, υποστηρίζοντας ότι οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών είναι πραγματικά στην καλύτερη θέση να κάνουν χρήση δεδομένων, ενώ άλλοι, αντίθετα, ήθελαν να μιλήσουμε περισσότερο για αύξηση της ικανότητας των ανθρώπων για χρήση και συλλογή δεδομένων. Μια δεύτερη αναδυόμενη συζήτηση αφορά το σχετικό βάρος που πρέπει να δοθεί στις διεθνείς διαδικασίες και σε οργανισμούς εθνικού επιπέδου ως μοχλοί για την αλλαγή – είναι σωστό να εστιάσουμε τους ΣΒΑ ως ευκαιρίαή θα έπρεπε η έκθεση να είχε μιλήσει περισσότερο για ένα ευρύτερο σύνολο ευκαιριών και διαδικασιών σε εθνικό επίπεδο;
Οι οργανισμοί που εργάζονται στον τομέα της διαφάνειας και των ανοιχτών δεδομένων διέφεραν ως προς τις απαντήσεις τους στην προσέγγιση των εκθέσεων ως προς τον καθορισμό προτύπων. Για μερικοίήταν η πτυχή της έκθεσης ιδιαίτερα ευπρόσδεκτηενώ άλλοι θεώρησαν ότι θα έπρεπε να έχουμε προχώρησε παραπέρα.
Η ομάδα και η γραμματεία χαίρονται για το ενδιαφέρον και τη συζήτηση που προκάλεσε η έκθεση. Η συζήτηση –και ειδικότερα η διαφωνία– είναι πώς οι ιδέες δοκιμάζονται, τελειοποιούνται και βελτιώνονται.
Αλλά η συζήτηση, όσο αναζωογονητική κι αν είναι, δεν είναι ο τελικός δείκτης επιτυχίας. Η επιτυχία θα έρθει με πράξεις και όχι με λόγια. Αυτή είναι η επόμενη φάση. Παρακολουθήστε αυτόν τον χώρο.
