Στην ιδανική περίπτωση, οι τοπικές κυβερνήσεις ως οι μικρότερες δικαιοδοσίες στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα επιτρέπουν στους πολίτες να συμμετέχουν με άμεσο και ουσιαστικό τρόπο. Οι τοπικές εκλογές είναι ένας τρόπος για να συμβεί αυτό, καθώς οι πολίτες επιλέγουν περίπου μισό εκατομμύριο εκλεγμένους αξιωματούχους, έναν για κάθε 450 ενήλικες, για να υπηρετήσουν σε περισσότερες από 85.000 τοπικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Ωστόσο, παρά τη δυνατότητά τους να χρησιμεύσουν ως σημεία εισόδου για τους μέσους πολίτες, οι τοπικές εκλογές υποφέρουν από τα ίδια ζητήματα προεκλογικής εκστρατείας με τις πολιτειακές και εθνικές εκλογές, συμπεριλαμβανομένων ζητημάτων σχετικά με τον ρόλο του χρήματος στην πολιτική. Και οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες μέχρι σήμερα δεν έχουν κάνει αρκετά για να περιορίσουν τον αντίκτυπο των διαφορών στους πόρους μεταξύ των υποψηφίων.
Ο ρόλος του χρήματος στις εκλογές στις ΗΠΑ – συμπεριλαμβανομένων των τοπικών εκλογών
Προηγούμενη έρευνα για τα χρήματα στην εκλογική πολιτική των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συγκέντρωση χρημάτων για την προεκλογική εκστρατεία είναι απαραίτητη αλλά όχι επαρκής προϋπόθεση για την επιτυχία. Πολύ λίγοι υποψήφιοι κερδίζουν χωρίς να ξοδέψουν τουλάχιστον κάποιο ελάχιστο ποσό, αλλά το να ξοδέψουν περισσότερα από τον αντίπαλο δεν εγγυάται τη νίκη. Οι υποψήφιοι δεν μπορούν στην πραγματικότητα να «αγοράσουν» εκλογές ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά.
Αυτά τα πρότυπα ισχύουν και για τις περισσότερες τοπικές εκλογές. Παρόλο που τα ακατέργαστα ποσά σε δολάρια είναι λιγότερα, σε βάση ανά ψηφοφόρο οι τοπικές εκλογές είναι εξίσου ακριβές με τις πολιτειακές ή εθνικές αναμετρήσεις. Με άλλα λόγια, οι τοπικοί υποψήφιοι ξοδεύουν εξίσου χρήματα για να μεταδώσουν το μήνυμά τους σε κάθε ψηφοφόρο. Στις περισσότερες πόλεις μεσαίου και μεγάλου μεγέθους, οι υποψήφιοι πρέπει να συγκεντρώσουν κεφάλαια εκστρατείας για να είναι ανταγωνιστικοί. Μόνο στις μικρότερες πόλεις και κωμοπόλεις – εκείνες με λιγότερους από 10.000 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους – οι υποψήφιοι διεξάγουν συνήθως επιτυχημένες εκστρατείες χωρίς κεφάλαια εκστρατείας. Παρόμοια με τις πολιτειακές και τις εθνικές εκλογές, ωστόσο, η συγκέντρωση περισσότερων χρημάτων από τους αντιπάλους δεν είναι καθοριστική. Οι πλούσιοι υποψήφιοι με υψηλές δαπάνες είναι συνηθισμένοι σε τοπικό επίπεδο, αλλά δεν έχουν σπουδαίο ιστορικό εκλογικής επιτυχίας. Μια αξιοσημείωτη μειοψηφία νικητών των τοπικών εκλογών –ίσως λίγο πάνω από το ένα τρίτο– επικρατεί παρά το γεγονός ότι δαπανώνται υπερβολικά από τους αντιπάλους τους.
Αν και είναι ευκολότερο για τους υποψηφίους να πηδήξουν σε αγώνες, οι τοπικές εκλογές δεν είναι πιο ανταγωνιστικές από τις πολιτειακές ή εθνικές εκλογές – και οι περισσότεροι τοπικοί καθώς και ανώτεροι υπάλληλοι κερδίζουν επανεκλογές (σε μια μελέτη, το 80% των κατεστημένων δημοτικών συμβουλίων κερδίζει). Γενικά, οι τοπικές εκλογές μοιάζουν με κρατικές και εθνικές αναμετρήσεις. Εκτός από διάσπαρτα μικρά μέρη, δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητές τους να είναι υποθέσεις βάσης, με γνώμονα τους πολίτες, όπου τα χρήματα έχουν μικρή σημασία.
Μεταρρυθμίσεις οικονομικών εκστρατειών σε τοπικό επίπεδο
Ορισμένες πόλεις έχουν εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις για τη χρηματοδότηση εκστρατειών για να περιορίσουν την επιρροή του χρήματος – αλλά χωρίς πολύ αποδεδειγμένη επιτυχία:
- Η Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες έχουν δημόσια προγράμματα ταμείων αντιστοίχισης επαινείται από τους μεταρρυθμιστές για την παροχή δημόσιας χρηματοδότησης σε υποψηφίους που αποδέχονται εθελοντικά όρια δαπανών. Σκοπός αυτών των προγραμμάτων είναι να μειώσουν το χρηματικό ποσό στις εκλογές, να εξισώσουν τους όρους ανταγωνισμού και να ενθαρρύνουν περισσότερους υποψηφίους να συμμετάσχουν. Ωστόσο, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία ότι τα δημόσια κεφάλαια αντιστοίχισης έχουν μεγάλο αποτέλεσμα. Μετά την εφαρμογή ενός τυπικού «φαινόμενου καινοτομίας» στις πρώτες εκλογικές μεταρρυθμίσεις, παρόμοιοι αριθμοί υποψηφίων συμμετέχουν σε αναμετρήσεις που είναι περίπου εξίσου ανταγωνιστικές. Οι υφιστάμενοι κερδίζουν εξίσου συχνά. Και οι υποψήφιοι παρακάμπτουν τα όρια βασιζόμενοι σε ανεξάρτητες δαπάνες από εξωτερικές ομάδες.
- Ομοίως, αν και τα νόμιμα όρια συνεισφορών μπορεί να μειώσουν τον αριθμό των μεγάλων δωρεών που δίνονται απευθείας σε τοπικούς υποψηφίους, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία ότι μειώνουν τα συνολικά χρηματικά ποσά στις τοπικές εκλογές. Οι υποψήφιοι βρίσκουν τρόπους να ξεπεράσουν αυτά τα όρια μέσω ανεξάρτητων δαπανών ομάδας ή «ομαδοποιώντας» συνεισφορές από πολλούς δωρητές.
- Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα από το πρόγραμμα «κουπόνι δημοκρατίας» του Σιάτλ, το οποίο παρέχει τέσσερα κουπόνια των είκοσι πέντε δολαρίων σε κάθε εγγεγραμμένο ψηφοφόρο, ώστε αυτός ή αυτή να μπορεί να κάνει δωρεά στους συμμετέχοντες υποψηφίους του Δημοτικού Συμβουλίου. Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2017 και μετά την εξάντληση του φαινομένου της καινοτομίας, μπορεί να αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα με τα προγράμματα δημόσιας χρηματοδότησης: πολλοί υποψήφιοι μπορεί να επιλέξουν να μην συμμετάσχουν. η χρηματοδότηση μπορεί να μην είναι αρκετή για την εκτέλεση ανταγωνιστικών εκστρατειών. και ανεξάρτητες δαπάνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παρακάμψουν τις προθέσεις του νόμου.
Καλύτερα μονοπάτια προς τα εμπρός
Τι μπορεί λοιπόν να γίνει για να μειωθούν οι επιβλαβείς επιρροές των χρημάτων στις τοπικές εκλογές; Για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, πρέπει πρώτα να γίνει ακριβής διάγνωση των προβλημάτων. Οι τοπικοί υποψήφιοι χρειάζονται χρήματα για να πληρώσουν για τη διαφήμιση, τη μεγαλύτερη δαπάνη για τους περισσότερους τοπικούς υποψηφίους. Επειδή τόσο λίγοι ψηφοφόροι δίνουν μεγάλη προσοχή στις τοπικές φυλές, οι υποψήφιοι χρειάζονται πραγματικά πόρους για να μεταδώσουν τα μηνύματά τους. Οι ρεαλιστικές και αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να στοχεύουν στη μείωση, όχι μόνο των δωρεών, αλλά και της ανάγκης των υποψηφίων να πληρώνουν για διαφημίσεις. Οι προσπάθειες περιορισμού των χρημάτων στις τοπικές εκλογές είναι βέβαιο ότι θα αποτύχουν χωρίς να αντιμετωπιστούν οι βαθύτεροι λόγοι που οι υποψήφιοι πρέπει να συγκεντρώσουν και να δαπανήσουν κεφάλαια για την προεκλογική εκστρατεία.
Η δημόσια χρηματοδότηση – είτε ταιριάζουν με ταμεία, είτε «καθαρές εκλογές» ή τα κουπόνια δημοκρατίας του Σιάτλ – αντιμετωπίζει την ανάγκη πληρωμής για διαφημίσεις παρέχοντας επιδοτήσεις φορολογουμένων στους υποψηφίους. Παρόλο που αυτή είναι μια λογική προσέγγιση, ο εθελοντικός χαρακτήρας αυτών των προγραμμάτων περιορίζει την αποτελεσματικότητά τους. Μερικοί υποψήφιοι μπορεί να ενταχθούν σε αυτά τα προγράμματα και να αποδεχτούν τους κανόνες τους για να λάβουν δημόσια χρηματοδότηση, ώστε να μπορούν να διαφημιστούν, αλλά πολλοί μπορεί να επιλέξουν να βασιστούν σε ιδιωτικές δωρεές. Επιπλέον, υπάρχει μικρή όρεξη του κοινού για εκτροπή χρημάτων των φορολογουμένων σε υποψηφίους που γεμίζουν τα email και τα γραμματοκιβώτια των ψηφοφόρων με εκκλήσεις και φυλλάδια.
Μια καλύτερη προσέγγιση είναι η μεταρρύθμιση της χρηματοδότησης της εκστρατείας όχι με τον περιορισμό των χρημάτων που συγκεντρώνουν και ξοδεύουν οι υποψήφιοι, αλλά μειώνοντας την ανάγκη να πληρώνουν οι υποψήφιοι για διαφημίσεις. Αυτό σημαίνει εξεύρεση τρόπων συμμετοχής των πολιτών στις τοπικές εκλογές ή παροχή περισσότερων και καλύτερων πληροφοριών σε όσους συμμετέχουν – ή και τα δύο. Μέχρι στιγμής, προσπάθειες όπως οι εγγραφές και οι ιστότοποι ενημέρωσης ψηφοφόρων δεν έχουν υποσχεθεί πολλά. Υπάρχουν όμως και άλλα πειράματα που μπορούν να δοκιμαστούν για την ενίσχυση της τοπικής δημοκρατίας. Για παράδειγμα, οι εκλογές μπορεί να γίνουν πιο ενδιαφέρουσες εάν περιελάμβαναν εκδηλώσεις για να επιτρέψουν στους πολίτες να συζητήσουν επί αμφισβητούμενων τοπικών ζητημάτων ή να ακούσουν λύσεις σε τοπικά προβλήματα που προσφέρονται από κοινοτικές ομάδες. Θα μπορούσε να ζητηθεί από τους υποψηφίους να απαντήσουν. Παρόλο που δεν είναι σαφές τι μπορεί να γίνει για να μειωθεί η ανάγκη των υποψηφίων να χρησιμοποιούν πληρωμένη διαφήμιση, οι μεταρρυθμιστές θα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους σε αυτή τη βασική δαπάνη. Ίσως τα χρήματα που δωρίζονται στην τοπική πολιτική δεν είναι τόσο το θέμα όσο το πώς χρησιμοποιούνται –και πρέπει να χρησιμοποιηθούν– τα χρήματα για τη μεγιστοποίηση του ενδιαφέροντος και της συμμετοχής των πολιτών.
