Εν καιρώ για τη σύνοδο κορυφής για το κλίμα COP27, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον αρχιτέκτονα Adrian Lahoud ανέπτυξε μια εφαρμογή που υπολογίζει πόσα οφείλονται στις παράκτιες πόλεις σε κλιματικές αποζημιώσεις για να αντισταθμίσουν την καταστροφή που προκλήθηκε από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
ο Δεύτερη Θάλασσα Η αριθμομηχανή χρησιμοποιεί δεδομένα πραγματικού κόσμου από 136 πόλεις από την Αθήνα έως το Zhanjiang, καταγράφοντας την άνοδο της στάθμης της θάλασσας που μπορούν να περιμένουν μέχρι το τέλος του αιώνα.
Δημιουργήθηκε σε συνεργασία με Σουδανό διπλωμάτη Lumumba Di-Aping και στούντιο σχεδιασμού Αποδοχή & Συνέχισηη πλατφόρμα δημιουργεί στη συνέχεια ένα τιμολόγιο που δείχνει το εκτιμώμενο κόστος των ζημιών που προκύπτουν, το οποίο οι χρήστες μπορούν να μοιραστούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το τιμολόγιο αναλύει επίσης το τμήμα αυτών των ζημιών που πρέπει να πληρώσουν διαφορετικές χώρες σε όλο τον κόσμο, με βάση τη συμβολή τους στην κλιματική αλλαγή με τη μορφή εκπομπών CO2, με τα βιομηχανικά κράτη με τις υψηλότερες εκπομπές να πληρώνουν τα περισσότερα.
«Θέλουμε η ηθική, νομική και οικονομική υποχρέωση που έχουν οι πλούσιες χώρες για την καταβολή κλιματικών αποζημιώσεων να αναγνωριστεί στο COP27», εξήγησε Ο Λαχούντο οποίος είναι κοσμήτορας της σχολής αρχιτεκτονικής στο Royal College of Art (RCA) του Λονδίνου.
„Η Δεύτερη Θάλασσα προσδιορίζει τις ιστορικές και τις προβλεπόμενες εκπομπές των υπευθύνων και εφιστά την προσοχή στις οικονομικές τους υποχρεώσεις με την παραγωγή ενός τιμολογίου αποζημιώσεων σε εθνικό επίπεδο, το οποίο μπορεί να μοιραστεί ως περιουσιακό στοιχείο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.“
Οι φτωχότερες χώρες στον Παγκόσμιο Νότο υφίστανται δυσανάλογα το βάρος της κλιματικής κρίσης, παρά το γεγονός ότι ο λιγότερο υπεύθυνος και οι λιγότερο ικανοί οικονομικά να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τις επιπτώσεις.
Αν και το θέμα των πλουσιότερων χωρών που πληρώνουν αποζημιώσεις για την κλιματική «απώλεια και ζημιά» έχει συζητηθεί από το 1991 Σύνοδος Κορυφής για τη Γη του Ρίοχρειάστηκε μέχρι φέτος για να προστεθεί το θέμα στην επίσημη ατζέντα μιας συνόδου κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα.
„Παρά τα τριάντα χρόνια συζητήσεων και τις πολυάριθμες δεσμεύσεις, καμία σημαντική δράση για την αντιμετώπιση της χρηματοδότησης για το κλίμα δεν έχει λάβει χώρα“, είπε ο Lahoud στο Dezeen.
«Φέτος στο COP27, η απώλεια και η ζημιά είναι επίσημο θέμα της ημερήσιας διάταξης για πρώτη φορά», πρόσθεσε. «Παρόλα αυτά, οι συζητήσεις συνεχίζουν να γίνονται ανεπίσημα και οι προτάσεις για το ποια έθνη είναι υπεύθυνα και πόσα θα πρέπει να πληρώσουν είναι ανύπαρκτες».
Ο Lahoud ανέπτυξε το Second Sea μαζί με τον σχεδιαστή Benjamin Mehigan και Σαμ Τζέικομπιεπικεφαλής της έρευνας της σχολής αρχιτεκτονικής της RCA, σε μια προσπάθεια να προωθήσει την ατζέντα αποκατάστασης.
Η εφαρμογή που προκύπτει, σχεδιάστηκε σε συνεργασία με την Accept & Proceed και υλοποιήθηκε από τον προγραμματιστή Κατασκευάστηκε από την Onεξετάζει συγκεκριμένα το θέμα της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει πλημμύρες και ζημιές ύψους 14 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως Έρχονται το 2100 εάν οι εκπομπές συνεχίσουν ως έχουν.
«Έχουμε επικεντρωθεί στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας και στις παράκτιες πόλεις για αυτήν την επανάληψη της πλατφόρμας γιατί εκεί έχουμε τα πιο ισχυρά δεδομένα», εξήγησε ο Lahoud.
«Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα οδηγήσει σε εκτόπιση κοινοτήτων, απώλεια υγροτόπων, μείωση της βιοποικιλότητας, πλημμύρες, καθίζηση και αυξημένη αλατότητα και θα επιβαρύνει δυσανάλογα τις μελλοντικές γενιές και εκείνες στις ήδη ευάλωτες αναπτυσσόμενες οικονομίες με χρέη και βλάβες που δεν είναι δικές τους».
Ο σουδανός διπλωμάτης Di-Aping, ο πρώην πρόεδρος της Ομάδα αναπτυσσόμενων χωρών G-77συνεργάστηκε με τους ερευνητές για να δημιουργήσει ένα μοντέλο για τον τρόπο καθορισμού των πληρωμών αποζημίωσης.
Σε αντίθεση με την τρέχουσα περιβαλλοντική νομοθεσία, η οποία γενικά απαιτεί από τα θύματα να αποδείξουν μια άμεση σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ της ρύπανσης και τυχόν ζημιών που προκύπτουν, οι ερευνητές προτείνουν ένα σύστημα που βασίζεται στην αναλογική συμβολή μιας χώρας στην κλιματική αλλαγή.
Αυτό καθορίζεται με βάση τις σωρευτικές ιστορικές εκπομπές CO2 του έθνους μέχρι σήμερα, με την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσουν ως έχουν.
„Το CO2 είναι μακρόβιο και είναι αρκετά ομοιόμορφα κατανεμημένο στην ατμόσφαιρα“, είπε ο Lahoud. «Αυτή η «ομοιομορφία» ανοίγει νέους χώρους νομικού ακτιβισμού που απομακρύνονται από την απόδοση ως αιτιώδη σχέση με την απόδοση ως αναλογική συνεισφορά».
«Με άλλα λόγια, εάν ένα έθνος έχει συμβάλει στο 15 τοις εκατό των παγκόσμιων εκπομπών CO2, είναι υπεύθυνο για το 15 τοις εκατό των απωλειών και των ζημιών που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή παντού και για τα πάντα».
Στην πλατφόρμα Sea Change, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας για διαφορετικές πόλεις απεικονίζεται με τη μορφή κυματιστή μπλε γραμμή, η οποία καταλαμβάνει τη σελίδα αποτελεσμάτων και μπορεί να εναλλάσσεται προς τα πάνω ή προς τα κάτω για κύλιση στα χρόνια από τώρα έως το 2100.
«Το βαθύ μπλε γραφικό δίνει την εντύπωση ότι πλημμυρίζει την οθόνη, βυθίζεται σε αυτή την πανίσχυρη θάλασσα, εξαλείφοντας τα πάντα στο πέρασμά της», εξήγησε ο εκτελεστικός διευθυντής δημιουργικού της Accept & Proceed, Matthew Jones.
Καθώς οι χρήστες μετακινούνται προς τα κάτω στη σελίδα, η εφαρμογή αναλύει επίσης πώς θα αυξάνονταν οι οικονομικές ζημιές μιας πόλης με την άνοδο των νερών, παρέχοντας συγκρίσεις σε πραγματικό κόσμο για να κάνουν αυτά τα ποσά πιο απτά.
«Είναι απίστευτα δύσκολο να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ δέκα εκατομμυρίων και πέντε δισεκατομμυρίων, είναι όλα απλά μεγάλοι αριθμοί», είπε ο Τζόουνς.
«Μέσα στην πλατφόρμα, προσεγγίζουμε τι σημαίνουν αυτά σε πραγματικούς όρους, όπως η αύξηση του πλούτου του Τζεφ Μπέζος κατά τη διάρκεια μιας ημέρας ή το κόστος της φιλοξενίας του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision».
Η κλιματική αλλαγή μπορεί συχνά να φαίνεται σαν ένα ανεξιχνίαστο πρόβλημα. Αλλά οι σχεδιαστές βρίσκουν νέους τρόπους για να οπτικοποιήσουν δεδομένα σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη με την ελπίδα να το καταστήσουν πιο κατανοητό – και τελικά να εμπνεύσουν τη δράση για το κλίμα.
Πρόσφατα έργα σε αυτόν τον χώρο περιλαμβάνουν μια γραμματοσειρά που σχεδιάστηκε από την Helsingin Sanomat που δείχνει τη μείωση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής στις εξαφανιζόμενες γράμματα και μια σειρά από κουβέρτες και κασκόλ από το ολλανδικό στούντιο σχεδιασμού Raw Color, η οποία διαθέτει infographics σχετικά με την άνοδο της θερμοκρασίας ενώ παρέχει έναν τρόπο διατήρησης ζεστό χωρίς να ανάβει τη θέρμανση.
